Kiedy nastąpiło Rozliczenie, fala uderzeniowa nie dotknęła jedynie mieszkańców kontynentu Antagarichu. Wybuch wzburzył morza i oceany oraz roztopił wielkie lodowce w okolicach Vori, podnosząc poziom wody, a co za tym idzie - zalewając brzegi, wyspy. Jednym z poszkodowanych lądów stał się Nighon - wielki system podziemnych jaskiń z dnia na dzień stawał się podwodnym światem odciętym zarówno od Enroth, jak i Axeoth.

Fortece Nighonu zatonęły. Suwereni i czarnoksiężnicy zostali żywcem zatrzaśnięci przez swoje własne środowisko. Większość z nich nie zdołała przeżyć i ich ciała stały się ozdobą dla ruin lochów. Razem z nimi na śmierć poszła ich własność - tysiące mniej lub bardziej zmutowanych istnień, nienaturalnych efektów eksperymentów nad żywymi organizmami nie dało rady się przystosować do nowych warunków.

Jak zawsze jednak były pewne wyjątki. Nieliczni czarownicy przeżyli kataklizm poprzez eksperymenty z nekromancją. Zaczęli od własnych ciał, stając się liszami bądź innymi nieumarłymi istotami i zapewniając sobie bezpieczeństwo względem braku powietrza, a także długowieczność. Potem rozpoczęli odbudowywanie niedawnej potęgi na ofiarach kataklizmu. Wśród ocalałych było wielu kontynuatorów pracy Agara, Clankera i innych szalonych magów, toteż zgodnie z jego tradycją zaczęli nie tylko wskrzeszać trupy do pierwotnej postaci, ale też tworzyć nowe, lepiej przystosowane do wodnego środowiska istoty na bazie tych starych.

Na kontynencie dla nekromantów trwały w tym czasie ciężkie czasy. Choć morze trupów było marzeniem każdego nekromanty, a śmierć wielu z nich wyeliminowała konkurencję dawniej panującą wśród elit Deyji, entuzjazmu nie podzielały zdziczałe ludy ocalałych, którzy widzieli w nieumarłych nie tylko zagrożenie, ale też i rywali w zdobywaniu surowców. Prócz tego rozpoczął się proces odtwarzania dawnych potęg, toteż nekromanci szybko zrozumieli, że nie ma dla nich tutaj miejsca. Wielu z nich podążyło na powierzchnię Nighonu i tam odnowiło swoje dawne państwo. Z czasem zaczęli współpracować z mieszkańcami tuneli, choć była to współpraca dość chłodna i tylko i wyłącznie pragmatyczna.

Przez tysiąc lat mieszkańcy Nighonu trwali w tym spokojnym stanie, nie mieszając się w konflikty iskrzące się na Antagarichu. Sielanka trwała do czasu, gdy przybył do nich Tarnum - Nieśmiertelny Bohater, który powrócił tutaj z Axeoth, aby wprowadzić ład i porządek na swoich dawnych ziemiach i zakończyć swoją misję ratowania świata. Nekromanci, zafascynowani wiecznym żywotem Tarnuma, zgodzili się pod jego wodzą ruszyć na kontynent i stanąć do walki przeciwko rosnących w siłę imperiom. Choć samemu Tarnumowi przyświecały wielkie idee, nie można było tego samego powiedzieć o jego nowej armii.

Cokolwiek miało się zdarzyć, na pewno świat nie będzie już taki sam.

***

CZELUŚĆ
(nazwa tymczasowa)

Podmieniana frakcja: prawdopodobnie Loch, ew. Nekropolia lub Cytadela
Charakter: technicznie raczej zły, fabularnie "dobry"
Tereny: podziemne tunele Nighonu zalane wodą

Krótki opis frakcji:

Czeluść mieści się w odbudowanych podwodnych ruinach zamków Nighonu. Zamieszkują je dawni czarnoksiężnicy, którzy uzyskali swoją potęgę poprzez praktykowanie sztuki nekromancji, a także byli mieszkańcy Nighonu (ludzcy i mniej ludzcy) czy też bohaterowie przybyli z zewnątrz. Obok deyjańskiej Nekropolii jest to druga nieumarła siła w świecie Antagarichu i choć jest w pewnych kwestiach do niej podobna, to różni się zarówno ogólnym charakterem frakcji, jak i taktyką.

Docelowo Czeluść ma być uzupełnieniem sił Nekropolii, jednocześnie jednak nieco droższym, a przy tym bardziej nastawionym na dłuższe rozgrywki. Główną siłą miasta ma być łączenie magii ziemi i wody, nieumarłe jednostki oraz przewaga miasta w początkowych, a przede wszystkim późniejszych fazach gry. Słabe strony to niewielki odsetek czarów typowych dla nekromancji, słabość i drożyzna w środkowych fazach gry czy też brak stoczni pomimo wodnego charakteru miasta. Podczas walki jest nastawiona raczej na dłuższą potyczkę poprzez niską mobilność, ale też i wysoką obronę i posiadanie 3 strzelców - z tego też powodu armie Czeluści stanowią idealną mieszankę do oblężeń.

***

Bohaterowie:
(nazwy są tymczasowe)

WŁADCA ŚMIERCI
Dawni lordowie Nighonu po ożywieniu w środowisku wodnym zaczęli wykazywać skłonności do magii większe nawet od rycerzów śmierci. Wciąż jednak stanowią znaczące wsparcie dla swoich wojsk - czy to żywych, czy też martwych. Ze względu na izolację ich fortów od reszty świata są zdecydowanie bardziej nastawieni na obronę niż atak.


BALSAMISTA
Biorąc przykład z Agara, wielu czarnoksiężników przeszło przez rytuał przemiany w lisza i zajęło się na stałe sztuką nekromancji. Jednocześnie jednak nauczyli się wykorzystywać swoje wodne środowisko, ażeby efekty ich prac były jeszcze lepsze. Siła balsamistów nie zmieniła się od czasów sprzed Rozliczenia - dalej stawiają moc powyżej wiedzy.

Bohater specjalny:



TARNUM
Żyjąc przez 1000 lat w Axeoth jako pustelnik, Tarnum zostaje ponownie wezwany przez Przodków, ażeby ostatecznie uratować mieszkańców Enroth przed zagładą z rąk starożytnej technologii. Kiedy jednak trafia na Antagarich, nie może w nikim znaleźć sojusznika. Rozpaczliwie szukając pomocy odnajduje porzucone jaskinie Nighonu, by tam wzbudzić zainteresowanie nekromantów. Zmuszony jednoczy się ze swym śmiertelnym wrogiem i rozpoczyna kampanię przeciwko Kuźniom.

***

Line up:
(prawdopodobnie do poprawy)

1. KAPPA
piechota
Nieumarła istota stworzona na bazie ciał troglodytów i wielkich żab. Zdecydowanie masywniejsza, za to wolniejsza od swojego oryginału, o wiele lepiej od niego sobie radzi w przechodzeniu przez podwodne korytarze. Przystosowana do obrony.

2. DUCH
strzelec
Upiory mogą przybierać różne postaci. Pod wpływem czarów nekromanty mogą się łączyć z poszczególnymi żywiołami, władając nimi w mniejszym lub większym stopniu. Duchom Nighonu przyszło łączyć się z obecną wszędzie wodą, coby ją wykorzystywać do celów bojowych.

3. ROZRYWACZ
strzelec
Większy brat bliźniak zombich, wskrzeszone ciała większych humanoidów takich jak ogry czy minotaury. Usuwa się im głowę oraz układ pokarmowy, zaś cały proces uzyskiwania energii ogranicza się do "wtłaczania" w ich ciała martwego mięsa. Dzięki swojej zwiększonej masie mogą rzucać kawałkami swojego własnego ciała we wrogów bez obaw o rozpadnięcie się.

4. KRAB
piechota
Nieumarły stworzony z kości mantikory oraz humanoidów i pancerza skorupiaków, typowa ciężka piechota pilnująca skarbów swoich władców. Pomimo martwych ciał ich wnętrzności są niezwykłe wytrzymałe, a co za tym idzie - kraby stanowią jedne z cięższych przeciwników na każdym polu bitwy.

5. ZGNIŁY MINOTAUR
piechota
W przeciwieństwie do żywych minotaurów te martwe łatwiej znoszą podwodne warunki. Odbywa się to co prawda kosztem siły i swoistej godności, ale dla nekromantów godność swych własnych oddziałów rzadko kiedy ma faktyczne znaczenie, a zawsze lepszy jest słabszy trup od żywego - niezależnie od okoliczności.

6. PLUGASTWO
latający
Dawniej tworzone przez Agara jako zwykłe "zwierzątka hodowlane", plugastwa te zostały dość mocno ulepszone przez balsamistów z Nighonu. Przy nadaniu im nieumarłego charakteru połączono jego ciało z paroma innymi stworzeniami, tworząc iście przerażającą mieszankę. Zachowano jednak przy tym pierwotne cechy zwierzątek Agara, m.in. odporność na magię

7. KRAKEN
strzelec
Kiedy Ajit podczas jednej ze swoich zamorskich podróży ujrzał kłębiące się pod wodą ośmiornice, już doskonale wiedział, w jaki sposób należy jeszcze bardziej udoskonalić beholdery. Jego plan został co prawda wcielony w życie dopiero po katastrofie, jednak efekty musiały być zadowalające. Krakeny zachowują zdolność wykorzystywania swoich oczu do ciskania promieniami w przeciwników, jednak większa masa ciała i ogromne macki sprawiają, że są godne nawet niektórych smoków.

***

Post będzie rozwijany z czasem, przede wszystkim o grafiki i szkice. Wszelkie propozycje oraz komentarze mile widziane, zwłaszcza że trudno mi jest się wypowiadać w kwestiach technicznych czy też fabularnych (nie mam bladego pojęcia, czy to wszystko trzyma się kupy ).